اشعار سید نورالدین رونق نادری
باخـــــو ن نوشته لوحة ديوان دهمزنـگ
بركشـته گــــان بناشده بنيان دهـمزنـگ
گلگون زنقش خون همه دامان دهمزنگ
سرها چوگــوي خفته به ميدان دهمزنگ
افتاده ايم درخــم چوگان دهمزنگ
اين ساحه هست مد فن اجــساد اين وآن
درخــــــون فــتاده پــيكراولاد اين وآن
زينجا بلند نــــــــــاله وفــرياد ايـن وآن
بازيـچه است دركف بـيداد ايــــن وآن
نابود باد حامي واركــان دهـمزنـگ
اينــــــجا بود مضيقة ادبـــــارزنــده گي
مـــــابي خبرزارزش ومقـــدار زنده گي
شــــد رخنه زارحادثـه ديــوارزنـده گي
فـرسوده گشت دوش من ازبارزنـده گي
استاد ظلـم نامـــــه عنوان دهمزنـگ
اينـــجا اساس عمردگرگون نـــهاده انـد
زين ســــاحه نام عاطـفه بيرون نهاده اند
تهداب اين بنا هـمـه درخون نــهاده انـد
مـارا چــومــرده وزهمه مدفون نهاده اند
اي بيــخبر زخون شهيدان دهـمزنگ
بس راز ها به سينة اين خاك خفته اسـت
اســــــرار آن ز ديدة مــردم نهفته اسـت
انسان زصــــد هزاريــكي راشنفته اسـت
يعني زاصـــل واقعـه چـيزي نگفته است
واقـف نه يي زقصةپنهان دهـمزنگ
اينــــجا ديــارحسرت وحــرمان ما بــود
بـــس داغها به سينة ســـــوزان مـا بـود
ابـــــر بهار، د يـــــــده گـريان مـا بـود
امواج اشك جـــوش چـــراغان مـا بـود
ايــن است يادگاراسيران دهمزنـگ
بايــــــد كشيد بـارجـــفا تـا نـفـس بـود
آنــــجا فغان نمـاي كــه فرياد رس بــود
اظـهارعجزوناله چـــوبانــگ جرس بـود
كـس رادرين حصارنه پــرواي كس بود
بنما قياس لطف نـگهبان دهـمزنـگ
طفل يتيم خــــاك مــذ لـت به سـركنـد
طـفلانه اشــــك ريزد ويـــاد پـد ركنـد
بالش زآب ديده اش هــرلحظه تـر كنـد
هـــرسوبه صـــداميد وتـــوقـع نـظركنـد
لعنت به زنده گاني زنـدان دهمزنگ
اشخاص اين محيط چنين گرگ سـيرتند
بربسته انــــد ديـده زحق بـي بصيرت اند
درطـــرح قتل وفاجعه چنگيزفطرت انــد
ابناي خـاك را چـه نكـودرس عبرت اند
ظلم وجفاست درس دبستان دهمزنگ
ايـنجا بـــــــود د فـينة اجسام رفته گـان
آلوده خـــاكـش ازغــم وآلام رفته گان
يارب كـجاست نــامـه وپيــغام رفـه گان
دانيم تـــــاچه رفتــه به ايـــام رفته گـان
خون مي جهد زهرپت وپلوان دهمزنگ
بــكشانظربه تونـــــل تـاريـك وپـرغبـار
بس كپه هــاي كهنه به د هـلـيزآن قـطار
درآن خزيده تـــــودة افـسرده مـرده وار
هسـتند گوييا هـــــمه درحـــال احتـضار
بيني عجيب صحنه به دالان دهـمزنگ
بوي زغال وچترغـــــبارش زمـن مپـرس
دهـليزتار وكنج وكــــنارش زمـن مپرس
آدم كشي وچرس وقمارش زمـن مـپرس
بـــوي زننده دود وبـخارش زمــن مپرس
اين است زنده گاني ياران دهـمزنـگ
دهليزمــــرگ منبع جـرم وجـنايت است
بشنو حقيقتي كه به شكل حـكايت است
امراضش هـردقيقه به شكل سرايت است
آنجا كه نام مخمصه گـوي دنايت است
آلوده گيست حاصل دامان دهـمزنگ
مشتی به سـوي نــگبت وپستي روانه انـد
معتــاد هــــــا بعالـــــم مستـي روانـه اند
گــويي زهيچ جــانب هستي روانه انــد
جمعي به لانه هــا چوشكسـتي روانه اند
اي بيخبر زورطة حـــرمان دهـمزنگ
گردرســـــلول تـنگ ومجـرد نـظركنـي
نفـــــرين به حــاميان حـقوق بشـر كنـي
ياد ازقـــرون وحشت ودور حـــجركنـي
قانون جنـــگلش به نــظر جلـوه گركـني
بيرون نشد سری زگريبان دهـمزنگ
هركس به حفظ جاه ومقام بلند خويـش
صـد صيد بيگناه كشد دركـمند خويـش
سرگرم جعل ومست بگيرد به بندخويش
هــرسوزكبرجلـوه كـند برسمند خويـش
هردم شود فزوده به مهمان دهـمزنگ
جمعي به قلـــب وجامة صد پـاره بنگري
يكسوگــــروه غم كش وبيچاره بنـگري
يك گوشه باند ظالم وخونخواره بنگري
دلـــها به سينه چون حجر وخـاره بنگري
هرنوع جنس زينت دوكان دهـمزنگ
ميزان عدل دركف آن بي كفايت اسـت
دايـم زبــي عــدا لتـي او شكايـت اسـت
شغل كسيكه تـجربة بول وغايت اسـت
اين عدل نيست بلكه به معني جنايت است
خود كن قياس كفچه ميزان دهمزنگ
چــون اختـياركــــارنباشــد به اهـل كار
ازروزگــــار جــامعه گـردد بـرون د مار
حــق درمقام خـويش بـگيرد كـجا قـرار
مــارا به عــدل نيست كنون چشـم انتظار
ماچون سپند سينه ســوزان دهـمزنـگ
اي كــرد گـار عـادل وخلاق چـاره ساز
برروي مــــانماي درعــــــدل وداد بــاز
ما ســـوختيم دركــــف تبعيـض وامـتياز
مـــاراز بارگـــاه تــــو ميباشـد ايـن نيـاز
برما سحرنــــماي شبستان دهـمزنگ
دلهاي مـــا به تيـرجـفاخـون نمـوده انـد
برماهميشه امـــــردگــرگون نمـوده انـد
مــارا برون زســـاحة قــانـون نمـوده انـد
مــا را به ســان چلچله افسون نموده انــد
ماييم وكام مهلــک ثعبان دهـمزنـگ
درپشت ميله هـــا همـه حيران نشسته انـد
خود باغ وحش ديده اي انسان نشسته اند
هريك به حــال زار وپريشــان نشسته اند
برخي به سوگــواري وگريان نشسته انـد
اين گونه است صحنه وجريان دهمزنگ
دردخمه اوفتاده گـــروهي زبيست بـيش
دورازجهان فرحت واطفال وقوم وخويش
ازگـرد ش فشار زمـــان خورده انـد نيش
دلهـاي شان زد شــــنة اد بارگشته ريش
رنج وعذاب خـــاصة انسان دهمزنگ
مـرگ است عمردرته آن سقف مرگبـار
ازآتـش ستـم شـــــده هــرقلب داغـدار
اشباح مـرگ سايه فگند انـدرين حـصار
ازدرد وداغ هــــــرطـرفي موج لالـه زار
عبرت فضاست سيرگلسـتان دهمزنگ
اي بانــــــــي سپـهر وخـداونـد كايـنات
بخشيده ای زلطف به مـــانعمت حــيـات
تاكــــي ستم كشيم به اين عمربي ثبـات
ما را بــــده زمهلــــكة بنـده گـي نجات
تاكي كشيم محنت سلـطان دهـمزنگ
باشـــــد به دست دد منشان سرنو شت ما
حمـال وارباركشـي درســـــــــرشـت ما
محكـم شده است بارة ظــالـم زخشت ما
پيوسته گشته طعـــمة هــرشعله كشت ما
چون مرده ايم دردل ويران دهمزنـگ
اينجاست جــاي خجلت و قهروعتاب ها
هـــــرگزنــتيجه يی ند هـــد اعتصاب ها
برگـــردن غــريب زحسرت عــذاب ها
ازهــــــردلي فـــراشــده بـوي كـباب ها
خونين وجود ماست زپيكان دهمزنـگ
درقرن بيست ظلـم وجنايات وخود سري
ســـــــازد عـيان به پيش نظررسـم بربري
كــــومهروكــومحبت وحـس بـــرادري
نه رحـم ونـه قضاوت وني عدل وداوري
آدم دريست پـيشه اعـــيان دهمزنـگ
اينـــجا بود حـــديقـة داغ وسـآراي غـم
شبها انيس ســـــــامعـة مــــا صداي غـم
مــــردم ملبس انــد به مشكين قبـاي غـم
ســــامان خوشــدلي مطلـب ازبنـاي غـم
بانگ عزاست نعره وافغان دهـمزنـگ
بازيچـه ايـم دركف امـــــواج حادثـات
اين زنده گي كجاست بودهرزمان ممات
برهـركه بنـــگري نبود رحـــم و التفـات
نبود به عهد ونامـه وســـوگند كس ثبات
اين است وصف خلق پريشان دهـمزنگ
ايـنـــجا بيـا قـساوت قـــــصابــــها نگـر
ضــعف د مــــــاغ وسستي اعصابها نگـر
در جــــــويـبار لـغزش خـــونـابهـا نگـر
بـروضـــــع لـــــــرزة دل بيــــتابهانگـر
خيزد نـواي غــــــم زنيستان دهـمزنگ
هرگززرحـم وعــاطفه اينجا سراغ نيست
جزمــردم ستم زده اي مـــود مـاغ نيست
اعضاي قلب شان همه بي نقش داغ نيست
الحــــق جهـان داغ بـــود سـيرباغ نيست
خون است نقش صفحة ديوان دهمزنگ
اينـــجابــه غيرخسته وهردم شهـيد نيست
حبس بـرات فــرحت نوروزو عيد نيست
جــزحــــــادثات يـوميـه نام نويـد نيست
محــــــروم بيشمار ويكي با امـيـد نيست
داغ دل است نعمت الـــوان دهمزنگ
هركس دران ديـــار چو آيـد ، رود زياد
چشـم امـيد بســــته نمـايد زعــدل و داد
بيند هــــزارصحـنه دريــن مــركزفســاد
چون مرده دفن گردد وخاكش رودبه باد
مرگ است مرگ گوشة نسيان دهمزنگ
دركــــــوته هـاي مقبره آسـا مـكـان مـا
شـــوروشــرارورنـج ومصايب به جان ما
بنشسته در گليـم عـــــــزا دوســتـان مـا
ازكف ربـــوده شــد ت ســـرما تـوان ما
مسلخ نمــــونه يی ززمستان دهمزنگ
بــــي پايـــــدارعمـركشـاندم به پاي دار
باچشم بسته بــــــي خبرازوضع روزگـار
افتاده ايــــم دردل ايـــن گـورسرد وتار
سيماب ســــان زســردي تهد يـد بيقـرار
ما را فگنده اند به يخــدان دهمزنگ
كو ديهـم مرصـــع وكو صاحـبان تخت
خونخوارها به ملـک عدم بسته اندرخت
منــــــگـربه چشم كــــبر باين خـلق تير
بگذشتنيست اينهمه دوران سست وسخت
بيني چه ها به صفحه پـايان دهمزنگ
بايـد گـــرفت شخص ازين صحنه انتباه
هرســـوجهان يأس ومصيبت زاشک وآه
دردســــــت بعضي ازعملش نـامه سياه
بعضــي درين مضيقه فـــتاده است بيگناه
هرگونه دانه ييست به انــبان دهمزنگ
اينـــــجا ستند د ستخوش رنج وغم، همه
اصــوات زيــــــــرلب بنـــمايند زمـزمه
ازچـــارسوبلــــــــند بود شــور وهمهمه
درايل تـــارجمـــــله روان شام چون رمه
باسوته بين حسابي چــوپان دهمزنگ
درآتش عـــــــذاب فـتاديم چـون سـپند
مرحـم گذاركيست؟ به د لهاي درد مند
درزنـــــده گــي بقبرمــرا دهردون فگند
قـربان به روز عيد شـديم همچو گوسفند
قرباني ايـم گـــرهمه قربان دهمزنگ
نظرات
ارسال یک نظر